WIELKA ŚRODA – MISTERIUM MĘKI PAŃSKIEJ

Poniżej fragment roli Judasza z tego Misterium.

Judasz:   
Czy mam iść za Nim? Nie, coś mnie wstrzymuje. Mistrz jest dla mnie coraz bardziej niezrozumiały, coraz mniej mnie pociąga… Zdawało mi się, że wykorzysta swą cudowną moc, że ogłosi się władcą, odnowi królestwo Izraela. A wtedy my, Jego najbliżsi uczniowie, bylibyśmy Jego ministrami… Lud Go uwielbiał, poszedłby za Nim… W ostatnią niedzielę taka była okazja…
(…) Przepowiadano mi, że wysoko skończę, a tymczasem starzeję się – i niczym nie jestem, niczym nie jestem. Myślałem, że przy Nazarejczyku… Nie, nie mogę o Nim myśleć. Zmarnowałem tylko trzy lata, zmarnowałem…

(Po rozmowie z faryzeuszami)
No, mogło być gorzej ze mną. Do więzienia wcale mi się nie spieszy… A więc dni, a raczej godziny Mistrza są policzone… Jutro chcą Go pojmać… W nocy… Boją się tłumu, a ja mam ich doprowadzić… Zdradzić Go… Wcale nie zaszczytna rola… Ale dałem słowo… Jeśli ja tego nie zrobię, to zrobi inny i weźmie wyznaczoną nagrodę. Mistrza spotka to samo, pieniądze tylko trafią do innej kieszeni… Co się mam gryźć? To nie będzie nawet zdrada… Jeśli Jezus z Nazaretu jest zwodzicielem… to owszem, spełnię dobry uczynek… A jeśli nie pozwoli się pojmać, jeśli jest prorokiem, Mesjaszem, to co wtedy? … co wtedy?  Wtedy… padnę mu do nóg. On jest dobry, przebaczał wszystkim – przebaczy i mnie…