POJEDNANIE Z BOGIEM – Z NAUCZANIA JANA PAWŁA II – KALWARYJSKIEGO PIELGRZYMA
(…) wnioski są takie: naprzód, drodzy pielgrzymi, trzeba, ażebyśmy stąd, z Kalwarii, odeszli z głębokim przeświadczeniem o tej wielkiej, nieogarnionej niczym i niewyczerpanej miłości, którą jest Bóg dla nas. A ta miłość odnosi się do każdego z nas. Kiedy stoisz przed Ukrzyżowanym, to pamiętaj, że w tej tajemnicy, w tym cierpieniu jest wyrażona miłość Boga do ciebie samego! I tak samo do każdego innego człowieka. Bo miłość ta nie zna granic i żaden człowiek, i żaden naród, i żadna, chociażby jak największa ilość ludzi na globie ziemskim nie potrafi jej przewyższyć. To jest wniosek pierwszy.
Wniosek drugi, który stąd, z Kalwarii musimy wynosić: miłość łączy się z poświęceniem, z ofiarą. Przez nią się niejako sprawdza. Jest to, moi drodzy, wskazanie ogromnie ważne dla dzisiejszego człowieka. Bo gdy patrzymy na życie – chociażby w świetle danych statystycznych – to niepokoić musi to spłycenie miłości. Polega ono na oderwaniu jej od ofiary i poświęcenia. Co to znaczy, że tyle małżeństw się rozwodzi? Co to znaczy, że tyle dzieci nienarodzonych ginie w naszych klinikach i szpitalach? Co to znaczy?! To wszystko mówi o zaniku miłości, o zmierzchu prawdziwej miłości, o rozerwaniu tej więzi, która nieodzownie musi łączyć miłość i poświęcenie.
Co znaczą te rozwody, te opuszczone dzieci, które tracą swoich ojców i matki na rzecz cywilnych związków? To wszystko brak odpowiedzialności i brak ofiary. Miłość musi być zespolona organicznie z ofiarą, z poświęceniem. Wy młodzi, którzy tu przychodzicie na Kalwarię tak chętnie, na pewno po to tutaj przybywacie. To was tutaj ciągnie, to was przekonywa. I dobrze, niech was nie łudzą te hasła użycia, ułatwionego życia, ułatwionej tzw. współczesnej moralności seksualnej, która jest demoralizacją.
Wniosek drugi, który stąd, z Kalwarii musimy wynosić: miłość łączy się z poświęceniem, z ofiarą. Przez nią się niejako sprawdza. Jest to, moi drodzy, wskazanie ogromnie ważne dla dzisiejszego człowieka. Bo gdy patrzymy na życie – chociażby w świetle danych statystycznych – to niepokoić musi to spłycenie miłości. Polega ono na oderwaniu jej od ofiary i poświęcenia. Co to znaczy, że tyle małżeństw się rozwodzi? Co to znaczy, że tyle dzieci nienarodzonych ginie w naszych klinikach i szpitalach? Co to znaczy?! To wszystko mówi o zaniku miłości, o zmierzchu prawdziwej miłości, o rozerwaniu tej więzi, która nieodzownie musi łączyć miłość i poświęcenie.
Co znaczą te rozwody, te opuszczone dzieci, które tracą swoich ojców i matki na rzecz cywilnych związków? To wszystko brak odpowiedzialności i brak ofiary. Miłość musi być zespolona organicznie z ofiarą, z poświęceniem. Wy młodzi, którzy tu przychodzicie na Kalwarię tak chętnie, na pewno po to tutaj przybywacie. To was tutaj ciągnie, to was przekonywa. I dobrze, niech was nie łudzą te hasła użycia, ułatwionego życia, ułatwionej tzw. współczesnej moralności seksualnej, która jest demoralizacją.
Przygotowując się do kanonizacji bł. Jana Pawła II pragniemy zagłębiać się w bogactwo treści jego nauczania. Przedmiotem naszej refleksji będą kazania i homilie, które ten najdostojniejszy Kalwaryjski Pielgrzym wygłosił tu na Kalwarii jeszcze jako abp Karol Wojtyła.
Pełny tekst kazania (fragment powyżej) wygłoszonego w uroczystość Wniebowzięcia NMP 15.08.1974 r. – tutaj / POJEDNANIE Z BOGIEM /.
