PIELGRZYM DO KALWARYI
"Pielgrzymowanie stanowi odpowiedź na drzemiącą w sercu człowieka tęsknotę za bliskością z Bogiem. Wymaga ono pozostawienia codziennych spraw i pokonania trudów wędrówki. Pokonując rozmaite przeciwności ludzie wędrują do miejsc, w których Bóg działa w sposób szczególny. Pielgrzymują tam, gdzie objawił się Chrystus, Maryja lub któryś ze świętych. Wędrują do sanktuariów, w których przechowywane są łaskami słynące wizerunki czy relikwie. Pielgrzymowaniu towarzyszy bogaty rytuał związany z przygotowaniami, z wędrówką czy w końcu z pobytem w miejscu świętym.
Od najdawniejszych czasów celem chrześcijańskich pielgrzymek była Ojczyzna Chrystusa: miejsca związane z Jego życiem, śmiercią i zmartwychwstaniem. Skoro dziś nie każdy jest w stanie odbyć pielgrzymkę do Jerozolimy, tym trudniejsze było to cztery wieki temu, kiedy powstawała Kalwaria. Jej fundatorzy pragnęli przybliżyć Jerozolimę tym, którzy nie mieli szans odwiedzić jej osobiście. Kalwaria stała się wspaniałą odpowiedzią na tęsknoty uczniów Chrystusa żyjących nad Wisłą. Bardzo szybko stała się celem pielgrzymek nie tylko Polaków, ale także sąsiednich narodów. Pielgrzymi zbliżając się do bram klasztoru śpiewali: „Witamy cię Kalwaryjo, miejsce święte, wybrane!" Tu odnajdywali odpowiedź na najbardziej istotne pytania, tu szukali pociechy w największych strapieniach, stąd odchodzili umocnieni. Pielgrzymka była dla nich okazją nie tylko do intensywnej modlitwy. Mogli zobaczyć kawałek świata, poznać nowych ludzi i zwyczaje; nacieszyć oczy bogactwem kolorów, a uszy bogactwem dźwięków. Choć trudno udokumentować to, co działo się w ich sercach, próbę tę niejednokrotnie podejmowali mistrzowie pióra, pędzla i obiektywu.
Żyjąc na co dzień w „miejscu świętym, wybranym” łatwo zapomnieć o tym, że wielu jest takich, którzy marzą, by choć raz w roku stanąć w jego progach. Niech ta kompozycja słów i obrazów pomoże na nowo odkryć, że Kalwaria godna jest tego, by wędrować do niej choćby pieszo…"
Od najdawniejszych czasów celem chrześcijańskich pielgrzymek była Ojczyzna Chrystusa: miejsca związane z Jego życiem, śmiercią i zmartwychwstaniem. Skoro dziś nie każdy jest w stanie odbyć pielgrzymkę do Jerozolimy, tym trudniejsze było to cztery wieki temu, kiedy powstawała Kalwaria. Jej fundatorzy pragnęli przybliżyć Jerozolimę tym, którzy nie mieli szans odwiedzić jej osobiście. Kalwaria stała się wspaniałą odpowiedzią na tęsknoty uczniów Chrystusa żyjących nad Wisłą. Bardzo szybko stała się celem pielgrzymek nie tylko Polaków, ale także sąsiednich narodów. Pielgrzymi zbliżając się do bram klasztoru śpiewali: „Witamy cię Kalwaryjo, miejsce święte, wybrane!" Tu odnajdywali odpowiedź na najbardziej istotne pytania, tu szukali pociechy w największych strapieniach, stąd odchodzili umocnieni. Pielgrzymka była dla nich okazją nie tylko do intensywnej modlitwy. Mogli zobaczyć kawałek świata, poznać nowych ludzi i zwyczaje; nacieszyć oczy bogactwem kolorów, a uszy bogactwem dźwięków. Choć trudno udokumentować to, co działo się w ich sercach, próbę tę niejednokrotnie podejmowali mistrzowie pióra, pędzla i obiektywu.
Żyjąc na co dzień w „miejscu świętym, wybranym” łatwo zapomnieć o tym, że wielu jest takich, którzy marzą, by choć raz w roku stanąć w jego progach. Niech ta kompozycja słów i obrazów pomoże na nowo odkryć, że Kalwaria godna jest tego, by wędrować do niej choćby pieszo…"
Serdecznie zapraszamy na dziedziniec arkadowy w podwórzu klasztornym, gdzie można obejrzeć wyjątkową wystawę pt. "Pielgrzym do Kalwaryi".
Koncepcja wystawy i tekst w niej zawarty są dziełem O. Egidiusza Włodarczyka. Autorem zdjęć jest Piotr Bielecki.
OO. Bernardyni z Kalwarii Zeb.
