O. Konrad Cholewa OFM: Chrystus nie mieszka w rezygnacji, w grobie pogrzebanej nadziei!
– Nigdy nie pozwólmy pogrzebać w nas i wokół nas, i w naszej Ojczyźnie nadziei. Jesteśmy stworzeni i powołani przez Boga do życia w ogrodzie, w Raju – mówił o. Konrad Cholewa OFM, Definitor Generalny Zakonu Braci Mniejszych podczas Wigilii Paschalnej sprawowanej w kalwaryjskiej bazylice.
Po poświeceniu ognia i zapaleniu paschału oraz śpiewie Orędzia Wielkanocnego, a także po wysłuchaniu ośmiu czytań, psalmów i fragmentu z Ewangelii mówiącego o powstaniu Chrystusa z martwych, ojciec Konrad wygłosił homilię. Rozpoczął od stwierdzenia, że wszystko, cokolwiek człowiek otrzymał na ziemi, jest dziełem i darem Boga. Przypomniał, że w tym roku mija 800 lat od chwili, gdy św. Franciszek z Asyżu zrozumiał to przy końcu swojego życia i napisał pieśń Pochwała Stworzeń. Mówił, że wysłuchane fragmenty Biblii pokazują drogę, w czasie której Bóg złożył ludzkości obietnicę powrotu do raju, której nigdy nie odwołał.
– Ta historia, o której słyszeliśmy, to także dzieje człowieka, który wiele razy zawierał z Bogiem pakt, a potem zwątpił, odszedł, sprzeniewierzył się Bogu, odchodził, a później wracał, a czasem nie, ze swego własnego wyboru. Czy nie takie jest nasze ludzkie życie? – pytał kaznodzieja i mówił, że człowiek w życiu często błądzi i oddala się od Boga.
Kapłan przywołał słowa Katechizmu Kościoła Katolickiego, w których miłość Boga do Izraela jest ukazana, jako większa niż miłość ojca do syna, czy matki do dzieci. W dalszych słowach mówił o zakłopotaniu niewiast przy grobie, które pytały: Kto nam odsunie kamień?
– Droga tych kobiet jest również naszą drogą i bardzo przypomina tę drogę zbawienia, którą śledziliśmy w czytaniach ze Starego Testamentu. W tej drodze wydaje się nam, że wszystko rozbije się o kamień, piękno stworzenia o dramat grzechu, wyzwolenie z niewoli o niewierność przymierzu, obietnice proroków o smutną obojętność ludzi. I tak samo w historii Kościoła i w historii każdego człowieka, czasem może się nam wydawać, że podjęta przez nas droga nigdy nie osiągnie swojego celu, ale dziś stając przy pustym grobie Pana, odkrywamy, że żadna droga życia nie jest daremna i nie rozbija się o grobowy kamień – stwierdził z przekonaniem zakonnik.
Przypomniał również słowa papieża Franciszka o tym, że Wielkanoc jest świętem usuwania kamieni. Mówił, że Bóg usuwa kamienie najbardziej twarde, o które rozbijają się nasze nadzieje i oczekiwania.
– Historia ludzkości nie kończy się przyłożona grobowym kamieniem. Historia ludzkości to historia zbawienia odkryta w wydarzeniu Wielkiej Nocy – powiedział.
Przed błogosławieństwem na zakończenie liturgii, ojciec Definitor Generalny przekazał na ręce kustosza kalwaryjskiego kamień z otwartych w tym roku Drzwi Świętych w arcybazylice papieskiej św. Jana na Lateranie.
– Zostaje podarowany przez archiprezbitera katedry na Lateranie i Wikariusza Rzymu, kardynała Baldo Reina, jako znak głębokiej jedności z Kościołem rzymskim i uczestniczenia w dobrach duchowych jubileuszu – zaznaczył ojciec Konrad Cholewa.
o. Tarsycjusz Bukowski OFM | Biuro Prasowe Sanktuarium
