14.09.2022 – ŚWIĘTO PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO

Ten wczesnobarokowy krucyfiks pochodzi z pierwszej kaplicy Ukrzyżowania, którą ufundował Mikołaj Zebrzydowski w latach 1600-1602. Jest to zatem najstarszy krzyż na terenie Sanktuarium.

Postać Chrystusa jest polichromowana. Głowę Zbawiciela wieńczy korona cierniowa, spod której spływają na skronie obfite strugi krwi. Na pociągłej, wychudłej twarzy, maluje się zastygły ból i spokój, wyrażony lekko rozchylonymi ustami i skurczonymi łukami brwiowymi, uniesionymi nad gładkimi powiekami dużych zamkniętych oczu. Biodra smukłego korpusu okrywa złocone perizonium.

Ciało napięte na krzyżu, z przebitym prawym bokiem, różnicują wyraźnie zaznaczone, naprężone mięśnie i żyły oraz widoczne żebra. Z ran na dłoniach, boku i skrzyżowanych stopach, przybitych jednym gwoździem, wypływają strugi krwi. Nad głową Chrystusa widnieje tabliczka z inskrypcją w języku hebrajskim, greckim i łacińskim, ułożoną w trzech poziomach. Do stóp Chrystusa ukrzyżowanego zbliża się skrzydlaty aniołek, dotykając dłońmi świętego drzewa krzyża. Dwa inne aniołki, ukazane w locie, zbliżają się do przebitych dłoni Chrystusa.

Krzyż został umieszczony na srebrzonym tle z panoramą kalwaryjskich Dróżek. Można na nim odnaleźć m. in. nieistniejącą już rezydencję na wzgórzu Ukrzyżowania, kaplicę św. Rafała, dawny Pałac Czartoryskich z kolumną Konfederatów Barskich, a także wyobrażenie zbójeckiego zamku związanego z Katarzyną Włodkową.

o. Filip Czub OFM