03.05.2022 – DZIĘKCZYNIENIE ZA OBECNOŚĆ CUDOWNEGO OBRAZU MATKI BOŻEJ KALWARYJSKIEJ

3. maja 1641 roku w dworze Paszkowskich w Kopytówce z obrazu Madonny z Dzieciątkiem popłynęły krwawe łzy. Dwa dni później Stanisław z Brzezia Paszkowski przyniósł wizerunek do Kalwarii Zebrzydowskiej. Od tego dnia cudowny obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej jest otoczony czcią wiernych.

Wydarzenia, jakie miały miejsce w tamtym czasie opisuje klasztorny kronikarz: 3 maja 1641 r. obraz Matki Bożej krwawemi zapłakał łzami. Przywołany natychmiast ksiądz pleban miejscowy z Marcyporęby wraz ze swoim wikarym, byli jeszcze przytomni temu nadzwyczajnemu zjawisku, i uznając w tem rękę Bożą nalegali usilnie na pana Paszkowskiego, by obraz ten dał do kościoła, gdyż nie godzi się w domu prywatnym przetrzymywać obrazu, w którym Pan Bóg swe dziwne i cudowne znaki okazuje.

Do kalwaryjskiego sanktuarium do dzisiaj docierają świadectwa wiernych, którzy doznają cudów i łask za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny czczonej w kalwaryjskim obrazie. Przed oblicze Maryi przybywają tysiące pielgrzymów, którzy w Jej kaplicy przeżywają duchową pociechę, życiowe zmiany, głębokie nawrócenia, a także wielkie cuda.

Dziękczynieniem za obecność cudownego obrazu Matki Bożej Kalwaryjskiej w sanktuarium była procesja z kopią cudownego obrazu pod przewodnictwem o. Gracjana Kubicy OFM, kustosza kalwaryjskiego sanktuarium. Uroczystość rozpoczęła się przy ołtarzu polowym odczytaniem fragmentu Ewangelii o wędrówce Maryi przez góry do krewnej Elżbiety.

Po dojściu procesji do bazyliki, cudowny obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej został okadzony podczas uroczystego śpiewu Magnificat, a następnie kustosz sanktuarium odmówił modlitwę:

Matko nasza Kalwaryjska, Przemożna Królowo!

Oddani w Twą macierzyńską niewolę miłości za wolność Kościoła w Polsce i na świecie, świadomi, że aktem tym wzięliśmy na siebie szczególną odpowiedzialność za sprawę Chrystusa na ziemi, przychodzimy do Ciebie dziś, Matko Kościoła, aby Cię błagać za Kościół Twojego Syna. Jesteś tak przemożna jak w Kanie Galilejskiej, gdy Syn Twój niczego nie mógł Ci odmówić. Nie prosimy dziś, Matko, o swoje prywatne sprawy, ale o wielkie sprawy Kościoła, które Tobie są szczególnie bliskie i za które Ty, jako Matka Kościoła, jesteś odpowiedzialna! Stajemy Tobie do pomocy, gdy z wiarą w Twą potęgę wołamy: Matko Kościoła, ratuj Kościół wszędzie tam, gdzie jest on zagrożony, ratuj wiarę wszystkich Polaków, umacniaj królowanie Twojego Syna, Jezusa Chrystusa!

Matko o pogodnym obliczu! Spojrzyj na tylu naszych braci niewierzących w Ojczyźnie. Odmień serca tych, którzy w niewierze i niechęci do Kościoła wychowują swe dzieci. Daj opamiętanie tym, którzy świadomie wydzierają wiarę i rujnują w sercach Polaków chrześcijańskie obyczaje. Powstrzymaj falę laicyzacji życia i demoralizacji sumień, szczególnie w szeregach młodzieży i dzieci. Zechciej udaremnić plany bezbożnictwa, które przeciwstawiają się tysiącletniej wierze ojców i katolickiej kulturze Narodu. Otwórz oczy na te straszne zagrożenia wszystkim, którzy ich nie dostrzegają, wszystkim zobojętniałym dla spraw wiary i ducha ochrzczonego Narodu. Rozbudzaj we wszystkich świadomość praw ludzkich, tak łatwo deptanych pod pozorem wspólnego dobra całego Narodu.

Zatroskani również o Kościół Powszechny na całym świecie prosimy Cię, spojrzyj na wszystkie kraje, narody i kontynenty, gdzie pracuje i cierpi Kościół Twojego Syna, gdzie brak mu wolności i pokoju. Usłysz jęk skrępowanych i prześladowanych za swą wiarę i przekonania. Powściągnij pychę szatana, depczącego święte prawa człowieka, a zwłaszcza prawo do publicznej czci Boga, do życia i postawy zgodnej z chrześcijańskim sumieniem.

Zanosimy, Matko, do Chrystusa przez Twe pośrednictwo serdeczne wołanie wiary i ufności. Oddajemy Ci ludy i narody, które w swej wierze i nadziei zwracają się do Ciebie.