01.06.2014 – ODPUST WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO
Uroczystości odpustowe rozpoczęła Msza św. o godz. 12.00 w kościele Wniebowstąpienia /na Dróżkach powyżej Ogrójca/.
Pierwotnie uroczystość Wniebowstąpienia obchodzono razem z Zielonymi Świętami. Tak było w Jerozolimie jeszcze pod koniec
IV w. W dniu Zesłania Ducha Świętego, w godzinach popołudniowych, wierni udawali się na Górę Oliwną, gdzie w kościele zbudowanym na pamiątkę odejścia Jezusa Chrystusa do Ojca czytano fragmenty Pisma Św. mówiącego o Wniebowstąpieniu oraz śpiewano odpowiednie hymny.
Inne Kościoły już w połowie IV wieku obchodziły Wniebowstąpienie Pańskie 40 dnia jako osobną uroczystość i to upowszechniło się w następnym stuleciu tak, że św. Augustyn w kazaniu mówił: „dzień dzisiejszy świętują po całym świecie”.
W średniowieczu w Dzień Wniebowstąpienia Pańskiego zaczęto odprawiać przed Mszą św. uroczystą procesję przypominającą udanie się Chrystusa z Apostołami na Górę Oliwną i triumfalne wejście Zbawiciela do nieba. Na zakończenie procesji podnoszono w górę krzyż lub figurę Zmartwychwstałego na znak wejścia do domu Ojca. Figurę i krzyż paschalny odnoszono do zakrystii, a po odczytaniu Ewangelii gaszono paschał (obecnie pali się do końca uroczystości Zesłania Ducha Świętego).
Po procesji polewano zgromadzonych wodą na znak, że Bóg zsyła deszcz na dobrych i złych. Czasami zrzucano także z sufitu kościoła kwiaty dla podkreślenia radości z faktu Wniebowstąpienia.
W niektórych miejscowościach Polski był niegdyś ludowy zwyczaj „topienia diabła”. Robiono kukłę ze słomy i szmat, następnie obijano ją kijami i w końcu topiono wśród powszechnego śmiechu. Zwyczaj ten miał symbolizować ostateczne zwycięstwo Zmartwychwstałego i Uwielbionego Pana nad szatanem.
