25-lecie ofiarowania Złotej Róży przez bł. Jana Pawła II – 10 czerwca 1987

„Zapraszam was do wspólnoty – do tej wspólnoty, którą przez pokolenia kształtuje Chrystus. On nie przestaje człowiekowi znużonemu, zagubionemu, człowiekowi, który cierpi, który gubi poczucie sensu – przywracać sens. Eucharystia jest sakramentem tego wielkiego Sensu. Ona też pomaga odbudować wiarę w słuszne ideały, wolę życia, odbudować nadzieję.”

W tym właśnie roku 1987 Kalwaria przeżywała przepiękny Jubileusz 100-lecia Koronacji Obrazu Matki Bożej Kalwaryjskiej.
Dokonał tego w 1887 r. ówczesny arcybiskup Krakowa Albin Dunajewski.

III Pielgrzymka Ojca św. do Ojczyzny zbiegła się z Uroczystością Jubileuszową.
Ze względu na to, iż Ojciec św. – wielki czciciel Matki Bożej Kalwaryjskiej pragnął spotkać się z Matką Bożą w tym niezwykłym roku Koronacji, na Jego wyraźną prośbę Obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej opuścił Sanktuarium i został przewieziony na karkowskie Błonia. Właśnie tam Ojciec św. chciał pokłonić się swojej Matce – Pani Kalwaryjskiej, do której modlił się od najmłodszych lat.

Sama obecność obrazu Matki Bożej w Krakowie na Błoniach była czymś niezwykłym i zdumiewającym. Ówczesny Kustosz kalwaryjski O. Stanisław Szydełko od roku czasu przygotowywał to wydarzenie.
Jak sam kiedyś wspomniał: „Miałem wrażenie, ze Boża Opatrzność wybrała mnie na kustosza kalwaryjskiego właśnie po to by przygotować to niezwykłe spotkanie Matki Bożej z Ojcem św.”
 
Nikt jednak nie przypuszczał jak wielki zaszczyt spotka kalwaryjskie Sanktuarium.
Decyzja o wręczeniu Matce Bożej złotej papieskiej róży utrzymywana była w wielkiej tajemnicy.
 
Dzień przed Uroczystością – 9 czerwca 1987 r. w Sanktuarium dokonało się pożegnanie Obrazu.
Cały dzień w Kalwarii trwały uroczyste Msze św., głoszone były homilie, śpiewane pieśni.
Cała Kalwaria i okolice zgromadzili się na tej Uroczystości.
 
I wreszcie nadszedł moment wyjazdu z Kalwarii.

To była rzecz bez precedensu. W całej historii Kalwarii Obraz Matki Bożej opuścił kaplicę, która została wybudowana w 1667 r. tylko 2 krotnie:
– podczas pamiętnej już koronacji obrazu w 1887, która dokonała się w kościele Grobku Matki Bożej;
– w 1949 r. podczas Uroczystości zawierzenia Niepokalanemu Sercu Maryi całej archidiecezji krakowskiej. Obraz został wówczas przeniesiony na Plac Rajski, gdzie dokonano aktu poświęcenia się Maryi.

Po raz trzeci, w 1987 roku, Matka Boża opuściła swoje ukochane miejsce, by spotkać się ze swoim wielkim czcicielem – Ojcem św. Janem Pawłem II.
Wieczorem – 9 czerwca po wszystkich uroczystościach Obraz Matki Bożej został wniesiony do samochodu kaplicy.
Długi szpaler samochodów towarzyszył  Matce Bożej w drodze do Krakowa.
Przez całą noc obraz przebywał w bernardyńskim kościele przy Wawelu otoczony rzeszą czcicieli.
Przez całą noc krakowianie oddawali cześć Matce Bożej.

I wreszcie 10 czerwiec 1987 r. wczesnym rankiem – Obraz Matki Bożej zostaje przewieziony na Błonie, na spotkanie z Ojcem Św.
Na krakowskich błoniach…
Ojciec św. przed rozpoczęciem Mszy św. modlił się długo przed obrazem Matki Bożej.
Klęcząc skupiony na modlitwie wydawało się, że rozmawia ze swoją Matką, której tak wiele zawdzięczał.
Skupiony na rozmowie zapomniał o wszystkim.
Wreszcie Msza św. i pamiętne słowa, które Ojciec się wypowiedział podczas homilii.
Słowa, które mocno zapadły nam w sercu.
Wielu z nas zna te słowa na pamięć, słowa, które wyryły się w pamięci:

„Pragnę w to krótkie spotkanie włożyć całe serce. Usposabia mnie do tego ten drogi mi wizerunek Matki Bożej z Kalwarii Zebrzydowskiej, która wychowywała moje serce od najmłodszych lat (…) Pragnę u stóp Matki Boskiej Kalwaryjskiej  złożyć papieską różę, jako wyraz wdzięczności za wszystkie łaski, które przez nią stają się udziałem pielgrzymów, i za to, czym była i nie przestaje być w moim życiu.”

Po Uroczystościach w tym samym dniu obraz powrócił do Sanktuarium.
W kaplicy Matki Bożej Kalwaryjskiej  obok Obrazu do dziś znajduje się Złota Papieska Róża jako dar Ojca św. Jana Pawła II.