19.01.2021 – OSTATNIE POŻEGNANIE ŚP. BRATA WAWRZYŃCA SMYRDKA OFM
19. stycznia w bazylice Matki Bożej Anielskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. brata Wawrzyńca Smyrdka OFM. Mszy św. przewodniczył bp Kazimierz Górny, emerytowany ordynariusz diecezji rzeszowskiej. Wcześniej pożegnano Zmarłego w Lublinie, gdzie w ostatnim czasie posługiwał w zakrystii.
Po wprowadzeniu trumny z ciałem do bazyliki odśpiewano jutrznię za zmarłych, następnie rozpoczęła się Eucharystia.
Na początku wszystkich zebranych przywitał kustosz kalwaryjskiego sanktuarium, o. Konrad Cholewa OFM. Przeczytał także list kondolencyjny, który nadesłali współbracia z rocznika Zmarłego, nie mogąc przybyć na pogrzeb.
Podczas liturgii homilię wygłosił o. Faustyn Kuśnierz OFM. Na początku wspomniał niedawny pobyt brata Wawrzyńca w Kalwarii Zebrzydowskiej.
– Kto Go wtedy spotkał zauważył, że był uśmiechnięty, chętny do rozmowy, pełen życia. Opowiadał o Lublinie, o ludziach, których tam spotykał. Czy mógł wtedy przypuszczać, że oto za chwilę powróci tutaj już na zawsze, by jego ludzkie szczątki spoczęły na zakonnym cmentarzu?
Kaznodzieja mówił, że ostatnie pożegnanie, choć trudne i pełne wielu pytań, jest przede wszystkim dziękczynieniem Bogu za życie brata Wawrzyńca oraz błaganiem o Boże Miłosierdzie.
– Wchodzimy z wiarą w samo centrum naszej tożsamości chrześcijańskiej. Prawdę, która objawił nam Jezus Chrystus – nasza Światłość. „Ja jestem Światłością świata, kto idzie za mną nie będzie chodził w ciemności”. Jezus przyszedł na ziemię właśnie po to by objawić nam Ojca, który jest Panem życia i śmierci – zwracał uwagę kapłan.
Mówił, że nie można powiedzieć, iż życie doczesne jest mało ważne, nieistotne. Ono ma swoją wielką wartość, o ile będzie przepełnione miłością do Boga i drugiego człowieka. Przypomniał słowa z Dzienniczka św. Faustyny Kowalskiej oraz prawdę, że miłosierne spojrzenie Jezusa daje nadzieję i wewnętrzną siłę w zmaganiu z samym sobą.
– Był solidny w pracy, obowiązkowy w wypełnianiu swoich obowiązków. Jak każdy człowiek, także On miewał swoje wzloty i upadki. A kto ich nie ma? Kto jest od tego wolny? Ale ostatnie miesiące życia brata Wawrzyńca każą nam sadzić, że był on przygotowany do odejścia.
Ojciec Faustyn zakończył homilię wierszem, jaki Zmarły wysłał przed śmiercią do o. Wojciecha, który towarzyszył mu duchowo. Według Kaznodziei, pokazuje on stan ducha i pragnienie wygrania swojego życia z Bogiem i w Bogu.
A kiedy świata koniec nastanie i przyjdziesz sądzić mnie z mojej winy,
To błagam, oszczędź mnie wtedy Panie, Boże jedyny.
Sam wiesz najlepiej, mówić nie muszę,
Pod krzyżem Twoim długo nie stałem,
Co chwila grzechem plamiłem duszę, ale kochałem.
Ty, który co dzień z miłości konasz,
Którego miłość stworzyła mnie święta,
Otwórz przede mną swoje ramiona. I nie potępiaj…
Po Mszy św. głos zabrał Ksiądz Biskup, który mówił o wieloletniej znajomości z br. Wawrzyńcem i zaświadczył, że zawsze był przez niego witany uśmiechem.
– Posłannictwo brata jest w Zakonie niesłychanie cenne. Brat posiada rozmaite umiejętności, ale przede wszystkim służy, a Pan Jezus powiedział, że przyszedł, by służyć i życie oddać za innych. To zwyczajne czynności, a jakże piękne. Należy się mu więc wielka wdzięczność. Niech ta Msza św., koncelebrowana będzie wyrazem wdzięczności.
Następnie przemówił o. Sebastian Feret OFM, gwardian klasztoru w Lublinie.
– Nasz brat Wawrzyniec żył Eucharystią i dla Eucharystii. – Gwardian podkreślał, że był posłuszny, uczynny i pracowity.
Śp. brata Wawrzyńca wraz z zakonnikami i uczestnikami pogrzebu odprowadził na miejsce wiecznego spoczynku o. Teofil Czarniak OFM, Minister Prowincjalny.
o. Tarsycjusz Bukowski OFM | Biuro Prasowe Sanktuarium
fot. o. Franciszek Salezy Nowak OFM | Biuro Prasowe Sanktuarium
