Odszedł do Pana… O. Maurycy Oramus OFM (1945-2016)
W dniu 02.08.2016 odszedł do Pana po wieczną nagrodę nasz Współbrat, śp. O. Maurycy (Jan) Oramus.
Pan powołał go do siebie w 71 roku życia, 54 roku życia zakonnego i w 45 roku kapłaństwa. Pochodzący z Zakliczyna O. Maurycy 24 lata swego życia kapłańskiego i zakonnego poświęcił pracy misyjnej w Afryce.
W środę 03.08.2016 o godz. 13.30 Wspólnota kalwaryjskiego klasztoru pod przewodnictwem O. Azariasza Hessa – Kustosza Sanktuarium przywitała śp. O. Maurycego. Po przeniesieniu ciała Zmarłego do kaplicy Matki Bożej Bolesnej trwając na modlitwie odmówiono Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Następnie o godz. 17.30 odmówiono żałobne Nieszpory, którym przewodniczył O. Stanisław Górni. W czasie Mszy św. koncelebrowanej pod przewodnictwem O. Kustosza o godz. 19.00 modlono się za śp. O. Maurycego i śp. Ks. kard. Franciszka Macharskiego.
04.08.2016 o godz. 10.00 O. Azariasz Hess – Kustosz Sanktuarium wyprowadził ciało śp. O. Maurycego z kaplicy Matki Bożej Bolesnej do bazyliki, gdzie o godz. 10.30 odśpiewano Jutrznię.
Po tej modlitwie uroczystą Eucharystię, w której wzięło udział ponad 60 kapłanów, poprowadził O. bp Damian Muskus. „W tej Eucharystii pragniemy gorąco dziękować za dar, jakim był dla naszej zakonnej prowincji o. Maurycy. Dziękujemy za jego umiłowanie Kościoła, wyrażające się w trudzie pracy misyjnej. Dziękujemy za umiłowanie zakonu, tak bardzo czytelne w jego dyspozycyjności i zaangażowaniu w budowanie wspólnoty. Dziękujemy za jego miłość do ludzi, tak łatwo zauważalną w jego uśmiechu i bezpośrednim kontakcie” – mówił na początku Mszy św. O. Biskup. Przypomniał, że w uroczystość Matki Bożej Anielskiej O. Maurycy przeszedł ścieżką, którą kilka godzin wcześniej pokonał ks. Kard. Franciszek, udając się w drogę do wieczności. Dodał, że miłosierny Ojciec „zabrał O. Maurycego w dniu, w którym z tego świata do wieczności odchodzą szczególnie przez Niego umiłowani”.
Słowo Boże wygłosił O. Prowincjał – Jarosław Kania, który w serdecznych słowach przypomniał życiową drogę O. Maurycego – kapłana, zakonnika, misjonarza.
Pan powołał go do siebie w 71 roku życia, 54 roku życia zakonnego i w 45 roku kapłaństwa. Pochodzący z Zakliczyna O. Maurycy 24 lata swego życia kapłańskiego i zakonnego poświęcił pracy misyjnej w Afryce.
W środę 03.08.2016 o godz. 13.30 Wspólnota kalwaryjskiego klasztoru pod przewodnictwem O. Azariasza Hessa – Kustosza Sanktuarium przywitała śp. O. Maurycego. Po przeniesieniu ciała Zmarłego do kaplicy Matki Bożej Bolesnej trwając na modlitwie odmówiono Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Następnie o godz. 17.30 odmówiono żałobne Nieszpory, którym przewodniczył O. Stanisław Górni. W czasie Mszy św. koncelebrowanej pod przewodnictwem O. Kustosza o godz. 19.00 modlono się za śp. O. Maurycego i śp. Ks. kard. Franciszka Macharskiego.
04.08.2016 o godz. 10.00 O. Azariasz Hess – Kustosz Sanktuarium wyprowadził ciało śp. O. Maurycego z kaplicy Matki Bożej Bolesnej do bazyliki, gdzie o godz. 10.30 odśpiewano Jutrznię.
Po tej modlitwie uroczystą Eucharystię, w której wzięło udział ponad 60 kapłanów, poprowadził O. bp Damian Muskus. „W tej Eucharystii pragniemy gorąco dziękować za dar, jakim był dla naszej zakonnej prowincji o. Maurycy. Dziękujemy za jego umiłowanie Kościoła, wyrażające się w trudzie pracy misyjnej. Dziękujemy za umiłowanie zakonu, tak bardzo czytelne w jego dyspozycyjności i zaangażowaniu w budowanie wspólnoty. Dziękujemy za jego miłość do ludzi, tak łatwo zauważalną w jego uśmiechu i bezpośrednim kontakcie” – mówił na początku Mszy św. O. Biskup. Przypomniał, że w uroczystość Matki Bożej Anielskiej O. Maurycy przeszedł ścieżką, którą kilka godzin wcześniej pokonał ks. Kard. Franciszek, udając się w drogę do wieczności. Dodał, że miłosierny Ojciec „zabrał O. Maurycego w dniu, w którym z tego świata do wieczności odchodzą szczególnie przez Niego umiłowani”.
Słowo Boże wygłosił O. Prowincjał – Jarosław Kania, który w serdecznych słowach przypomniał życiową drogę O. Maurycego – kapłana, zakonnika, misjonarza.
«O. Maurycy Oramus urodził się 25.05.1945 r. w Zakliczynie. Do Zakonu wstąpił 27.08.1961 r., profesję wieczystą złożył 02.03.1969 r., a święcenia kapłańskie otrzymał 27.06.1971 r. Po święceniach pracował jako katecheta, spowiednik i kaznodzieja w Radomiu. Tam podjął naukę na Studium Pastoralnym. W listopadzie 1973 r. został przeniesiony do Dukli jako spowiednik i kaznodzieja oraz wikariusz w parafii Trzciana-Zawadka. 26 grudnia 1974 r. poprosił o. Prowincjała o wysłanie go na misje do Zairu. Uzyskał zgodę i w 1975 r. rozpoczął roczne studia j. francuskiego na Sorbonie w Paryżu.
28 stycznia 1977 r. znalazł się w Kinszasie i rozpoczął naukę języka kiluby w Kinkondja. Już od Niedzieli Palmowej tego samego roku rozpoczął odprawianie Mszy św. i sprawowanie sakramentów św. w języku kiluba, a po przeniesieniu O. Waleriana Chromego do Bukamy, gdy bez misjonarza została jego główna parafia Mangi licząca ok. 18 tys. ludzi (2 tys. katolików), O. Maurycy dojeżdżał tam ze Mszą św. w niedziele. W lutym 1978 r. odwiedzał już wioski położone od misji w odległości nawet ok. 150 km. Po przeniesieniu na misję do Bukamy objął opieką duszpasterską 30 wiosek położonych na przestrzeni dwustu kilometrów górnego biegu rzeki Zaire. Ludność tego terenu liczyła wtedy ok. 27,5 tysiąca. Wioski nie posiadały żadnych dróg lądowych, dlatego docierał do nich tylko drogą wodną, małą motorówką, a potem statkiem. W ciągu tych trzech lat ochrzcił 875 osób dorosłych i dzieci. Ponadto, przez 14 miesięcy obsługiwał misję Luenę.
W 1989 r. ciężko zachorował, po ok. ośmiu miesiącach cichego cierpienia przewieziono go nieprzytomnego do polikliniki, gdzie stwierdzono potrzebę natychmiastowego transportu do Europy na operację. Przewieziono go Belgii i poddano operacjom i leczeniu. 1 stycznia 1991 r. zwrócił się do o. Prowincjała z prośbą o pozwolenie na zakończenie pracy misyjnej w Zairze i powrót do Prowincji. Na stałe z Zairu wyjechał w maju 1991 r. Po powrocie do Polski dwa i pół roku pracował w klasztorze leżajskim. Od 18 sierpnia 1991 r. pełnił funkcję wicemagistra nowicjatu. Poprosił o pozwolenie wyjazdu do pracy misyjnej na Ukrainie, na co otrzymał zgodę 18 sierpnia 1993 r. Jednak wkrótce potem zwrócił się dwukrotnie do O. Prowincjała z oficjalną prośbą o zgodę na powrót do Zairu, dokąd wrócił pod koniec roku. 2 stycznia 1994 r. pisał w liście do O. Prowincjała: „I tak cieszyłem się, że znów znalazłem się w Bukamie. Chrystus Pan jest naprawdę Dobry i Łaskawy, że przywrócił mi zdrowie i powołał mnie po raz drugi na misje”.
Z Konga wyjechał definitywnie w 2001 r. Wtedy poprosił O. Prowincjała o możliwość pracy jako kapłan – misjonarz w Europie, szczególnie tam, gdzie jest duży brak kapłanów i gdzie używa się w duszpasterstwie języka francuskiego. Następnie przez prawie 10 lat pracował duszpastersko w kilku parafiach w Belgii. 26 lipca 2010 r. powrócił na stałe do Polski i został skierowany do pracy w Sanktuarium Matki Bożej Kalwaryjskiej jako spowiednik i kaznodzieja. Ciągle jednak było żywe jego powołanie misyjne, dlatego w 2012 r. pojechał na miesięczne zastępstwo na placówce misyjnej na Mauritiusie. W tym samym roku otrzymał zgodę O. Prowincjała, aby pełnił posługę przewodnika pielgrzymek do Ziemi Świętej. Jednak plany te zniweczyła ciężka i bardzo szybko postępująca choroba. We wtorek 2 sierpnia, w święto Matki Bożej Anielskiej, patronki Bazyliki Kalwaryjskiej, o godzinie 17.30 Ojciec Maurycy Oramus odszedł do Pana w szpitalu w Krakowie.»
28 stycznia 1977 r. znalazł się w Kinszasie i rozpoczął naukę języka kiluby w Kinkondja. Już od Niedzieli Palmowej tego samego roku rozpoczął odprawianie Mszy św. i sprawowanie sakramentów św. w języku kiluba, a po przeniesieniu O. Waleriana Chromego do Bukamy, gdy bez misjonarza została jego główna parafia Mangi licząca ok. 18 tys. ludzi (2 tys. katolików), O. Maurycy dojeżdżał tam ze Mszą św. w niedziele. W lutym 1978 r. odwiedzał już wioski położone od misji w odległości nawet ok. 150 km. Po przeniesieniu na misję do Bukamy objął opieką duszpasterską 30 wiosek położonych na przestrzeni dwustu kilometrów górnego biegu rzeki Zaire. Ludność tego terenu liczyła wtedy ok. 27,5 tysiąca. Wioski nie posiadały żadnych dróg lądowych, dlatego docierał do nich tylko drogą wodną, małą motorówką, a potem statkiem. W ciągu tych trzech lat ochrzcił 875 osób dorosłych i dzieci. Ponadto, przez 14 miesięcy obsługiwał misję Luenę.
W 1989 r. ciężko zachorował, po ok. ośmiu miesiącach cichego cierpienia przewieziono go nieprzytomnego do polikliniki, gdzie stwierdzono potrzebę natychmiastowego transportu do Europy na operację. Przewieziono go Belgii i poddano operacjom i leczeniu. 1 stycznia 1991 r. zwrócił się do o. Prowincjała z prośbą o pozwolenie na zakończenie pracy misyjnej w Zairze i powrót do Prowincji. Na stałe z Zairu wyjechał w maju 1991 r. Po powrocie do Polski dwa i pół roku pracował w klasztorze leżajskim. Od 18 sierpnia 1991 r. pełnił funkcję wicemagistra nowicjatu. Poprosił o pozwolenie wyjazdu do pracy misyjnej na Ukrainie, na co otrzymał zgodę 18 sierpnia 1993 r. Jednak wkrótce potem zwrócił się dwukrotnie do O. Prowincjała z oficjalną prośbą o zgodę na powrót do Zairu, dokąd wrócił pod koniec roku. 2 stycznia 1994 r. pisał w liście do O. Prowincjała: „I tak cieszyłem się, że znów znalazłem się w Bukamie. Chrystus Pan jest naprawdę Dobry i Łaskawy, że przywrócił mi zdrowie i powołał mnie po raz drugi na misje”.
Z Konga wyjechał definitywnie w 2001 r. Wtedy poprosił O. Prowincjała o możliwość pracy jako kapłan – misjonarz w Europie, szczególnie tam, gdzie jest duży brak kapłanów i gdzie używa się w duszpasterstwie języka francuskiego. Następnie przez prawie 10 lat pracował duszpastersko w kilku parafiach w Belgii. 26 lipca 2010 r. powrócił na stałe do Polski i został skierowany do pracy w Sanktuarium Matki Bożej Kalwaryjskiej jako spowiednik i kaznodzieja. Ciągle jednak było żywe jego powołanie misyjne, dlatego w 2012 r. pojechał na miesięczne zastępstwo na placówce misyjnej na Mauritiusie. W tym samym roku otrzymał zgodę O. Prowincjała, aby pełnił posługę przewodnika pielgrzymek do Ziemi Świętej. Jednak plany te zniweczyła ciężka i bardzo szybko postępująca choroba. We wtorek 2 sierpnia, w święto Matki Bożej Anielskiej, patronki Bazyliki Kalwaryjskiej, o godzinie 17.30 Ojciec Maurycy Oramus odszedł do Pana w szpitalu w Krakowie.»
Ciało śp. O. Maurycego Oramusa w procesji zostało przeniesione do naszego zakonnego grobowca w kaplicy św. Anny.
Duszę śp. O. Maurycego polecamy modlitwie wszystkich Wiernych, a szczególnie Kalwaryjskich Pielgrzymów i Przyjaciół Bernardyńskich Misji.
Wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie…
